แม่เล่าให้ฟัง (หอยพิม)

Apr 22 2025

ขึ้น 15 ค่ำ เดือน 1 ของทุกปี ชาวทะเลกาหลง ก็ต้องกับบ้านเดิม เพื่อเป็นการรวมตัว หรือการรำลึกถึงความหลังในงานไหว้ ศาลเจ้ากิมท้งเอี๊ย ของหมู่บ้านชาวประมงเดิม

พูดถึงบ้านกาหลง น้อยคนที่รู้จักแต่ถ้าพูดถึง "หลวงปู่สุด วัดกาหลง" รอยสักตะกร้อ และเสือเผ่น ผู้ใหญ่หรือนักเลงรุ่นเก่าก็คงต้องรู้จัก ซึ่งยังเป็นที่เคารพแก่ชาวบ้านจนถึงเดี๋ยวนี้ ยังมีประวัติว่า จอมโจรชื่อดังนามมังกรว่า "ตี๋ใหญ่" แห่งยุคอิทธิพลใต้ดินครองเมือง(คนมีสีอยู่เบื้องหลัง) ยังต้องเคารพศรัทธา เอาละที่นี้ก็วกกลับมาที่ บ้านกาหลงเหมือนเดิม

ปีนี้ก็เป็นอีกปีหนึ่งที่ ครอบครัวผมก็ต้องไปไหว้เหมือนกัน

แม่อร แม่ผมเองครับ

         เช้านี้ไม่ค่อยสดใสเท่าไหร่นักกับการไปไหว้ครั้งนี้ เพราะช่วงที่รอสมาชิกในทีม ที่จะไปกาหลงด้วยกัน  พวกเรารออยู่นาน เริ่มหงุดหงิด จน คุณน้านัน แกมาถึง  ถามว่าทำไมมาช้า เลยเวลานัดนานแล้ว เขาเลยอธิบายว่า เขารอรถอยู่แถวหน้า Big C พระราม 2  พอรถเมย์สาย 120 มา  (ซึ่งเป็นปกติก็ต้องผ่านมหาชัยอยู่แล้ว)  พอมาถึงป้ายรถเมย์ รถมันติดกันหลายคัน เห็นคันนี้มันว่างอยู่ เลยรีบขึ้นแล้วนั่งทันที โดยไม่สนใจอะไรผ่านไปซัก 20นาที คนขับรถเขาสูบบุหรี่ ก็เลยเดินไปถามเขาว่าสูบบุหรี่ได้หรือ คนขับรถตกใจมากๆ อุทานอย่างแรง

" ขึ้นมาได้ยังไง " คนขับรถตะโกน "ก็เป็นรถเมย์ ขึ้นไม่ได้เหรอ แล้วเธอสูบบุหรี่ทำไม" คุณน้านัน ต่อว่าคนขับรถ

  นี่ทางกลับบ้านฉัน ไม่ได้ดูเหรอไง ทางนี้ไม่ได้ไปมหาชัย ผมเลิกงานแล้ว จะสูบบุหรี่ไม่ได้เหรอไง นี่ๆ ป้าลงไปเลยดีกว่า อย่าให้โมโห
คุณน้านันเขาลืมดูเส้นทางว่าจริงด้วย  ไม่ได้มามหาชัย (ก็สงสัยเหมือนกันว่าขึ้นไปได้ยังไง)    ทำให้ต้องเสียเวลารอรถแล้วนั่ง taxi ตีด่วนเข้ามหาชัย ...เขาตอบแบบทำให้เราหายโมโห

เมื่อสมาชิกมากันครบเราก็เดินทางไปถึง หมู่บ้านทะเลกาหลง แล้วทำการไหว้ศาลเจ้า และก็พบปะผู้คนสมัยก่อน ที่ผมก็ไม่รู้จัก.... พอคนเก่าๆเจอกัน อดีตกาล ครั้งหนุ่มสาวก็พูดกันอย่างสนุก ผมก็ฟังแม่เล่าเรื่องแล้วจำมาทันที สมัยก่อนนะแม่อยู่ที่นี่ ต้องออกทะเล ไปกั้นรังหาปลา และก็ต้องไปล้างหอยพิม ซึ่งช่วงนี้แหละ หน้าหนาว น้ำเย็นๆ เรียกว่า ความหนาวเย็นสะท้านเข้าไปในหัวใจเลยหละ

   แม่ไปหาหอยพิมกันกลางทะเล ที่ไหนก็ไม่มี มันก็มีก็ช่วงหน้าอ่าวนี้แหละ มีมากสุด คล้ายที่ดอนหอยหลอด มีแต่หอยหลอด บ้านกาหลง ก็มีแต่หอยพิม

เรือล้างหอยพิม

หอยพิมเวลาหา ต้องดำน้ำลงไป หารูหอยพิมก่อน แล้วพังดินออกเอามือล้วงเข้าไปในรูหอย เอามือเข้าไปล้วง..ยาวมิดศอกเลย แล้วเอาทั้งดินทั้งหอยเป็นก้อนๆใส่เข้ามาในอวน ล้างดินออก เหลือแต่หอย ดำผุดดำว่ายกันแบบนี้ในทะเล เห็นแต่หัวดำๆ...... ดำผุดดำว่าย เป็นร้อยๆคน

จนกว่าน้ำจะขึ้น สัก 2-3 ชั่วโมงนั่นแหละ คนนึงได้หอยซัก 20-30 กิโล พอได้ค่ากับข้าว ทำอย่างนี้ทุกวัน ช่วงหน้าหนาว แต่หน้าร้อน หอยพิมไม่มี ก็จะเปลี่ยนไปกั้นรังหาปลาแทน ปรับเปลี่ยนตามสภาวะแวดล้อม

ที่นี่หอยพิมคนรู้จักน้อย ขายยาก คนทะเลจึงเอามาทำแห้ง คือเอามาล้างน้ำทะเล ออกแล้วตากแดด พอแห้งก็เอาขึ้น เขาเรียกแดดเดียว แต่ห้ามใส่เกลือนะ เพราะมันเค็มอยู่แล้ว แค่ล้างน้ำออกก็พอ พอช่วงเดือนหงาย น้ำในทะเลมาก ลงดำหอยพิมไม่ได้ ก็เป็นช่วงพักผ่อนเขาพวกเรา
ถ้าจำไม่ผิด ประมาณช่วงหนาวนี่แหละ พอดีมีงานวัดกาหลง (วัดที่หลวงปู่สุดจำวัดอยู่) ระยะห่างจากทะเลถึงวัด เดินไปกลับ 14 กิโล พวกเราสาวๆ ก็จะตื่นเต้นมาก จะมีลิเก มาแสดง มีหนังกลางแปลงมาฉาย แล้วคืนนั้นทั้งคืนแทบนนอนกันไม่ได้ เพราะพรุ่งนี้ จะถึงงานวัดแล้ว

ยายรู้ว่าจะมีงานวัด ยายต้องเอาขนมไปให้พวกแม่ขาย เอาหอยพิมไปขาย เอาของทะเล ไปขาย พวกเราก็ต้องเอาของทั้งหมดขึ้น สาแหรกหาบ ประมาณ 30 กิโล น่าจะได้ ซึ่งแม่กับน้องๆ ไปขายเป็นประจำอยู่แล้ว แต่วันนี้เป็นวันที่มีงานวัด การแบกสาแหรกวันนี้ มันรู้สึกเบาชะมัด ไม่รู้สึกเหนื่อยเลยซักนิด เพราะความตื่นเต้น อยากดูลิเก มันช่างวิเศษ สุดๆ ไม่เคยได้เห็นอะไรเลย เพราะอยู่ทะเล วันๆก็ต้องทำมาหากิน อยู่กับ น้ำ อยู่กับเรือ สุดแสนจะเบื่อ พูดกับ เตี่ยกับแม่ทุกวัน (เป็นอาก๋งกับยายของผมเอง) ถ้าต้องออกจากทะเลไปจนตาย พวกเราไม่เอาหรอกนะ จะต้องขึ้นฝั่ง

โรงหนังกลางแปลง

ไปหากินในตลาดมหาชัยโน่นให้ได้ พอทุกครั้งที่รู้สึกอย่างนี้  ก็จะทำให้รู้สึกหดหู่เล็กน้อยที่จะต้องไปจากบ้านเกิดเมืองนอน

ส่วนเด็กหนุ่มทะเล เขาเห็นแม่เป็นคนสวย แม่บอกกลัวมาก ที่จะอยู่ทะเล กลัวหนุ่มทะเล กลัวหนุ่มนาเกลือ กลัวลำบาก

วันไหนต้องเอาของไปขายไปกลับ 14 กิโล กลางทางต้องแวะพักที่ โรงเกลือ ระหว่างทาง เห็นหนุ่มๆเดินมาแต่ไกล ต้องรีบวิ่งหลบหนี ผ่านเข้า่ป่าช้า สมัยก่อนเขาเผาเชิิงตะกอน ข้างทาง กลัวผีก็กลัว แต่กลัวหนุ่มจะมาปล้ำแล้วต้องมาอยู่กับทะเลมากกว่า (ไม่งั้นผมคงได้อยู่กาหลงแหงๆ)

แม่อรรู้สึกแบบนี้ทุกครั้งที่ออกมาหาบสาแหรกขายที่ตลาดนัด หรืองานวัดต่างๆ จนวันหนึ่งหักเหชีวิตเข้าในเมืองเพราะก๋ง
ก็มีความคิดเช่นเดียวกัน แต่ยังมีเรื่องเล่ามากกว่านี้แล้ว วันหลังแม่จะเล่าให้ฟังอีก

เศษหอยพิมเขาเอามาทิ้งพอแตกแล้วกลายเป็นพื้นทันที

หอยพิมตากแห้งกิโลละ 400 บาท ขายปลีก 600 บาท

การเรียงใส่กระด้งขาย